ارزیابی روش بیوشیمی مولکولی برای تشخیص سل در مایع پلور از نمونه بیماران پلورال افیوژن

سابقه و هدف : پلورال افیوژن، در زمینه کثیری از بیماری ها رویت می گردد که دو گروه عمده آن، بد خیمی ها و سل می باشند . در مطالعه حاضر به منظور بررسی سودمندی تشخیص اندازه گیری ایزو آدنوزین دی آمیناز (ADA) و آنزیم های آن و اینترفرون گاما آزمون در مایع پلور با توجه به علل مختلف در جامعه ایران روی بیماران پلورال افیوژن انجام شد و مقایسه آن روی سه گروه بیماران سل افیوژنی، بدخیمی ها و بیماران غیر سلی انجام گردید . مواد و روش ها : روش انجام مطالعه توصیفی - تحلیلی و به صورت انتخاب 3 گروه با روش Cross-Sectional انجام گردید . تعداد 103 بیمار مبتلا به پلورال افیوژن، سل و غیر سلی مورد بررسی قرار گرفت . 60 نفر مرد و بقیه زن بودند در 46% از بیماران ( 45 بیمار ) بر اساس تعریف مطالعه، سل پلور تشخیص داده شد . آدنوزین دی آمیناز ( ADA1 ) ، ایزو آنزیم آدنوزین دی آمیناز (ADA2) و غلظت اینترفرون گاما توسط برنامه های آنالیزی و منحنی ها تجزیه و تحلیل شد . یافته ها : افزایش از هر سه شاخص آنزیمی بیماران سلی مشاهده شد، ولی در بیماران غیر سلی این افزایش تشخیص داده نشد . برش مقدار برای آدنوزین دی آمیناز، ایزوآنزیم آدنوزین دی آمیناز و اینترفرون گاما به ترتیب 40 ، 26 و 299 پیکو گرم بر میلی لیتر بود . افزایش قابل توجهی در میزان آنزیم های آدنوزین دی آمیناز، ایزو آنزیم آدنوزین دی آمیناز در بیماران سلی نسبت به بیماران با عفونت های بد خیمی نمایش داده شد . متوسط غلظت اینترفرون گاما در مایع پلور بیماران سلی 1514.2 پیکو گرم بر میلی لیتر ( 931.2-2187.5 پیکو گرم بر میلی لیتر ) بود که ده برابر بیشتر از مقدار متوسط از گروه دیگر از بیماران بود . تفاوت معنی داری بین بیماران مبتلا به عفونت بدخیم و افراد بیمار غیر سلی وجود داشت . نتیجه گیری : ADA ، ADA2 مایع پلور یک تست تشخیصی با حساسیت و اختصاصیت مناسب برای تشخیص التهاب پلورای سلی می باشد و اندازه گیری هر سه مارکر آنزیمی نشانگر عملکرد بالای تشخیصی برای سل در بیماران مبتلا به سل پلور بوده و بالا بودن میزان ADA بیش از 95% احتمال بیماری سل را تایید می نماید .